پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانمهندسی بیوسیستم ایران2008-480351320201121Photochemical Modification of Starch-Oleic Acid Composite as a Biodegradable Film in Food Packagingاصلاح نوری کامپوزیت نشاسته-اسید اولئیک به عنوان فیلم زیستتخریبپذیر در بستهبندی مواد غذایی6436547888510.22059/ijbse.2020.286620.665208FAحمیدجهانگیر اصفهانیدانشآموخته کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، فناوری مواد غذایی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایرانایمانشهابی قهفرخیاستادیار گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایرانرحمت الهپورعطاگروه شیمی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایرانJournal Article20190803Starch is a bio-based, easy access and low price biopolymer which can be a good option to substitution of the synthetic polymers. But, the high water vapor permeability (WVP) and the low mechanical properties of starch films have limited the application of starch based polymer as a packaging material. The composition of starch with fatty acids, and development of the cross-links by irradiation are good approaches to reduce the hydrophilicity and WVP of starch based polymers. In this study, the starch-oleic acid composites were modified by UV ray and developed by solution casting. Then physical, chemical, and packaging properties of the composites were investigated. Regard to the results, water contact angle was increased and WVP of the specimens was decreased by oleic acid composition. But no change was observed by UV exposer of the starch-oleic acid solution. However, the tensile strength, elasticity and tensile energy to break were reduced by oleic acid emulsion in the matrix of biopolymer. But, the elasticity of the film specimens was increased, simultaneously. It can be concluded, the virgin starch-oleic acid composition was the best modification method to decreasing the sensibility of starch to moisture as a packaging material. نشاسته به علت طبیعی بودن، دسترسی آسان و قیمت ارزان میتواند گزینه مناسبی برای جایگزین شدن پلیمرهای مصنوعی و سنتتیک باشد. به علت نفوذپذیری بالای نشاسته نسبت به بخارآب و استحکام ضعیف آن، فیلم نشاسته خالص بهتنهایی کارایی مطلوبی ندارد. ترکیب نشاسته با اسیدهای چرب و ایجاد اتصالات عرضی با استفاده از فرآیند پرتودهی، میتوانند روشهای خوبی برای کاهش خاصیت آبدوستی و نفوذپذیری نشاسته نسبت به بخارآب باشند. در این پژوهش، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی کامپوزیت نشاسته-اسید اولئیک با استفاده از پرتو فرابنفش اصلاح شد، بهاینترتیب فیلم امولسیونی نشاسته-اسید اولئیک به روش قالبگیری بهصورت محلول تهیه و خصوصیات کاربردی آن در بستهبندی مواد غذایی مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسیها نشان دادند که با افزودن اسید اولئیک به فیلم نشاسته، زاویه تماس افزایش و نفوذپذیری نسبت به بخارآب و جذب رطوبت کاهش یافته است، ولی پرتودهی توسط UV-C و افزایش زمان آن، در مقایسه با کامپوزیت نشاسته-اسید اولئیک، تأثیری معنیدار بر خصوصیات کاربردی آن در بستهبندی نداشته است. از طرفی، با افزودن اسید اولئیک اگرچه آبگریزی فیلم نشاسته بهطور چشمگیری افزایش یافته است ولی مقاومت کششی، الاستیسیته و انرژی کششی تا لحظه پاره شدن، کاهش و در مقابل کششپذیری افزایش یافته است. به طور کلی نتیجهگیری میشود، استفاده از اسید اولئیک و عدم استفاده از پرتو فرابنفش در بهبود خواص مکانیکی و شیمیایی فیلم نشاسته، بهترین روش اصلاحی در این پژوهش بوده است.https://ijbse.ut.ac.ir/article_78885_e54a7ee8ccf44d11d3dbfc614c2bb190.pdfپردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانمهندسی بیوسیستم ایران2008-480351320201121Investigation on the Antioxidant Activity of Gallic Acid, Methyl Gallate and Syringic Acid in Soybean Oilبررسی فعالیت آنتیاکسیدانی اسید گالیک، متیل گالات و اسید سیرنجیک در روغن سویا6556627888610.22059/ijbse.2020.297619.665275FAمصطفینجفی امیریگروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده فنی مهندسی و علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایرانرضافرهمندفرگروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران0000-0002-0037-4139مهدیچرمچیان لنگرودیگروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده فنی مهندسی و علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایرانJournal Article20200304In the present study, oxidative stability of gallic acid, methyl gallate, and syringic acid at four concentration (200, 400, 800, and 1600 ppm) and three temprature (110, 120, and 130 °C) levels in soybean oil was studied using rancimat. The results showed that the fatty acid profile of this oil, mainly consist of linoleic acid (51.01 %), oleic acid (24.50 %), palmitic acid (12.20 %), and linolenic acid (7.10 %). Among various tempretures, the induction period of gallic acid, methyl gallate, and syringic acid (200-1600 ppm) was at the range of 2.90 to 17.49, 2.38 to 16.94, 1.27 to 5.41 h, respectively. With increasing the conceration of gallic acid, methyl gallate, and syringic acid or decreasing temperature, the oxidative stability was increased, thus oxidation rate was decreaed. Antioxidant activity of gallic acid and methyl gallate in soybean oil were not difference at different temperatures, but syringic acid showed lower power in oxidative stability of soybean oil, as compered with control sample. Generally, gallic acid and especially methyl gallate have high potential in increasing oxidative stability of edible oils, specially soybean oil.در پژوهش حاضر، پایداری اکسایشی اسید گالیک، متیل گالات و اسید سیرنجیک در چهار سطح غلظتی (200، 400، 800 و 1600 پیپیام) و سه دمای 110، 120 و 130 درجه سلسیوس در روغن سویا با استفاده از رنسیمت مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد، ساختار اسیدچربی این روغن عمدتاً حاوی اسید لینولئیک (01/51 درصد)، اسید اولئیک (50/24 درصد)، اسید پالمیتیک (20/12 درصد) و اسید لینولنیک (10/7 درصد) بود. در دماهای مختلف، میزان دوره القاء اسید گالیک، متیل گالات و اسید سیرینجیک (از 200 به 1600 پیپیام) به ترتیب در محدوده 90/2 الی 49/17، 38/2 الی 94/16 و 27/1 الی 41/5 ساعت قرار داشت. با افزایش غلظت اسید گالیک، متیل گالات و اسید سیرنجیک یا کاهش دما، میزان پایداری اکسایشی افزایش و درنتیجه سرعت اکسایش کاهش یافت. فعالیت آنتیاکسیدانی اسید گالیک و متیل گالات در روغن سویا در دماهای مختلف چندان تفاوتی نداشت، ولی اسید سیرنجیک قدرت کمی در پایداری اکسایشی روغن سویا نسبت به نمونه شاهد از خود نشان داد. به طورکلی، اسید گالیک و به ویژه متیل گالات دارای توان بالایی در ارتقاء پایداری اکسایشی روغنهای خوراکی خصوصا روغن سویا هستند.https://ijbse.ut.ac.ir/article_78886_83636f916fed523a71bd144641139283.pdfپردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانمهندسی بیوسیستم ایران2008-480351320201121Evaluation of Antioxidant Activity of Hydroalcoholic Extracts from Pumpkin (Cucurbita moschata D.) Seed, Flesh and Skinبررسی فعالیت آنتیاکسیدانی عصاره هیدروالکلی دانه، گوشت میوه و پوست کدوحلوایی6636727888710.22059/ijbse.2019.263611.665084FAمریمرمرودیدانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساریسیدکمالکاظمی تباردانشیار گروه بیوتکنولوژی و اصلاح نباتات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساریرضااسماعیل زاده کناریدانشیار گروه صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساریحمیدنجفی زرینیدانشیار گروه بیوتکنولوژی و اصلاح نباتات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساریJournal Article20180811The aim of this study is to determine the total phenol and flavonoid content and antioxidant activity of hydroalcoholic extracts from different parts of pumpkin (skin, seed and flesh). The maximum extract production was obtained for flesh (27.83 g extract/100 g powder) while the lowest yield obtained from the seed extract (6.30 g extract/100 g powder). For seed extract, the highest amount of total phenol (25.80 ± 0.69 mg (GAE)/g extract) and flavonoid content (7.24 ± 0.28 mg(QE)/g extract) obtained respectively through the assay of Folin Ciocalteu and aluminum calorimetric and the best antioxidant activity was gained through antioxidant assays of DPPH (IC50=794.32µg/ml) and β-carotene bleaching (at a dose of 2000 µg/ml it was equivalent to synthetic antioxidant BHA in the concentration of 200 µg/ml). Based on the results of oxidative stability index (OSI) for extracts, the skin extract showed the highest stability (8.58 ± 0.55 h) and no significant difference was observed between the seed and fruit extracts (7.13 ± 0.168 h and 7.33 ± 0.08 h, respectively). The results suggested that hydroalcoholic extracts of various parts of the pumpkin’s fruit, especially its seeds, may serve as a potential source of natural antioxidant for food and pharmaceutical products.هدف از این مطالعه، تعیین محتوای فنول و فلاونوئید تام و همچنین فعالیت آنتیاکسیدانی عصاره هیدروالکلی قسمتهای مختلف کدوحلوایی (پوست، دانه و گوشت میوه) است. بالاترین بازده استخراج عصاره، برای گوشت میوه به دستآمد (83/27 گرم عصاره در100 گرم پودر) و عصاره دانه دارای کمترین بازده استخراج بود (30/6 گرم عصاره در100گرم پودر). برای عصاره دانه کدوحلوایی بالاترین مقدار فنول کل، به روش فولین سیوکالچو (معادل69/0±80/25 میلیگرم گالیک اسید در گرم عصاره) و فلاونوئید کل، به روش رنگسنجی آلومینیومکلراید (معادل 28/0±24/7میلی گرم کوئرستین در گرم عصاره) به همراه بهترین میزان فعالیت آنتیاکسیدانی، بهروش DPPH(میکروگرم بر میلی لیتر32/794 =IC50) و بیرنگ شدن بتاکاروتن (در غلظت 2000 میکروگرم در میلیلیتر ، معادل با آنتیاکسیدان سنتزی BHA در سطح 200 میکروگرم در میلیلیتر) به دست آمد. براساس نتایج آزمون شاخص پایداری اکسایشی (OSI) عصارهها، عصاره پوست کدو دارای بالاترین میزان پایداری اکسایشی (معادل55/0 ±58/8 ساعت) بود و بین عصارههای حاصل از دانه و گوشت میوه تفاوت معنیداری مشاهد نشد (به ترتیب معادل 168/0±13/7 و 08/0±33/7 ساعت). نتایج نشان میدهد که عصاره هیدروالکلی قسمتهای مختلف میوه کدوحلوایی و به خصوص دانه آن ممکن است به عنوان یک منبع بالقوه از آنتیاکسیدانهای طبیعی در محصولات و فرآوردههای صنایع غذایی و دارویی قابل بهرهگیری باشند.https://ijbse.ut.ac.ir/article_78887_bc8b7d723bc4a4cde9898cc73d06b4f7.pdf